Panibagong  Ako

  Unang araw ko palang sa iskul , hindi ko na maintindihan ang aking nararamdaman.Tila may takot pa ako na kung saan ito ay agad nawala ng Makita ko ang aking matalik na kaibigan.Sa pagsama ko sa kanya para bang hindi ko na nararamdaman ang pagkatakot dahil sa  bago ang mga guro at ang pagkahiya dahil marami ang mga bago kong kaklase.Akala ko ang pagiging confident sa lahat ng bagay ay ayos lang pero hindi pala ganun.Ang pagiging mag-aaral ng ikatlong taon ay hindi pala ganun kadali , kailangan din palang maging matiyaga at hindi masiyadong confident sa sarili na magagawa mo ang isang bagay lalong-lalo na sa paggawa ng proyekto.Dito ko naranasan lahat ng paghihirap at ginhawa.

  Ang paggawa ng proyekto ay kinakailangang pinaghihirapan at mas ginagawang kakaiba dahil mas mataas ang ibinibigay na marka.Hindi ko akalain na makakagawa ako ng mga bagay na hindi ko alam na kayak o palang gawin.Ang halimbawa nito ay pagiging malikhain at ang pagkahilig ko sa arts.Sa pagiging mag-aaral ko sa ikatlong taon natuto akong makilahok sa mga patimpalak kahit na minsan ay nadidismaya ako sa resulta pero iniisip ko parin na marami pa ang pagkakataon.Malaki ang aking pasasalamat sa mga taong nandiyan lagi sa tabi ko kapag ako ay nangangailangan.

Para sa mga nagging guro ko , inaasahan ko na hindi lang ako o ng mga kaklase ko ang inyong matuturuan at mabibigyan ng mga makabagong kaalaman sa mga bagay-bagay.Sa huli , lahat ng ito ay aking dadalhin sa panibagong yugto ng aking pag-aaral at isasabuhay ko ito hanggang sa maabot ko ang mga pangarap ko.Sa inyo , maraming-maraming salamat po.

                                                                     

                                              Mary Ann S. Aquino 111-1